گفته اند که «الناس عبید الاحسان» : مردم بنده ی نیکی و احسان هستند. نیکوکاری در قالب کمک های مادی و معنوی به نیازمندان، به عنوان بهترین ابزار جلب توجه و تألیف قلوب است.

به عنوان مثال یکی از مصارف زکات، پرداخت مبلغی از مال به کسانی است که نیاز به دلجویی دارند تا به اسلام بگروند یا ایمانشان مستحکم تر شود. این کار به دست رسول خدا(ص) انجام می شد. آیه ی 60 سوره ی توبه ناظر به این مسأله است.

«اِنَّما الصَّدَقاتُ لِلفُقَراء وَالمَساکِینِ وَالعَامِلِینَ عَلَیهَا وَالمَؤَلِّفَةِ قُلُوبُهُم وَفِی الرِّقَابِ وَالغَارِمِینَ وَفِی سَبیلِ اللهِ وابنَ السَّبیلِ...» (2) : زکات تنها از آن تهدستان و بیچارگان و مأموران دریافت آنها و دلجویی شدگان و در راه(آزادی) بردگان و از آن وامداران و(هزینه کردن) در راه خدا و از آن در راه ماندگان است... .

بنابراین برآوردن نیازهای مادی محرومان و رفع مشکلات اقتصادی از امور، مطلوب و اساسی است که موجب همدلی و ایجاد رابطه حسنه میان مردم می شود. ساختار اقتصادی اسلام علاوه بر واجب نمودن احکامی از قبیل زکات و خمس که می تواند مشکلات اقتصادی جامعه را تعدیل کند، توانگران را به انفاق استحبابی همچون صدقه، نذر و وقف تشویق نموده است.

 1- توبه: 60